stemmen

Eg ber deg ein gong,
berre ein gong ber eg deg kome bort
til bordet der eg sit.

Hendene
og servietten som suger til seg vatnet.
Ringen på fingaren som har vore borte i så mykje.
Denne handa har opplevd så mykje som ho aldri kan fortelje
ikkje til deg,
denne handa sit så langt frå den raude munnen.

Dei nypussa tennene og dei oppetne neglene.

Servietten trekker til seg vatnet
som havner på bordet når du tek ein slurk av glaset ditt
og ler;
spruter vatn utover bordet
og brevet som ligg der.

Eg kan ikkje lenger hugse deg, ordrett.
Ordlyden.
Berre du kunne sette saman histora på den måten.

Eit godt liv kan ein ikkje garantere seg.
Ein skal ha respekt for alt det ein kunne ha vorte,
om ein hadde vorte verande.

Kvart over åtte slår du eit telefonnummer.
Ein indrestemme
kan
endre alt.