Nymåla

Enno ein gong står eg oppreist,
litt til høgre på det kvitdekorerte jordet.
Melis ramlar nedover støvlekantane.
Bakanfor dei krystaliserte brilleglasa skimtar eg den støvtørre historia. Du har framleis ikkje fortalt meg alt.
Du plukkar opp ein stein,
pressa til overflata av uforståelige krefter.
Målbundet av den mållause bakken.


23. august 2009 kl. 17.41